Happy new year!!!

Zaterdag 31 december 2011

Vandaag lag het in onze planning om iets later op te staan dan normaal om optimaal uitgerust te zijn voor Oudjaarsavond.. even rustig opstaan, douchen, ontbijten, koffers opruimen, onze kaarten uitschrijven.. en dat allemaal binnen één uur- uiteindelijk dus niet écht een rustige ochtend, maar vooruit. De kaarten uiteindelijk geschreven in de Common Room omdat de rest van het Hostel om 10 uur natuurlijk alweer gesloten was voor de grote schoonmaak en we niet konden blijven zitten in de keuken of op de kamers. Toen alle nodige dingetjes gedaan waren was de regen buiten ook iets gestopt en konden we op weg richting Glencoe Village om langs het postkantoor te gaan, wat te wandelen en te lunchen bij het theehuisje. Nu is het echter zo, dat in Schotland ‘de regen is gestopt’ een relatief begrip is- het moment dat je één voet buiten de deur zet kan het weer losbarsten en wisselen alle mogelijke weersomstandigheden en seizoenen elkaar af binnen één dag. Zo kwam het dat we ook nu weer halverwege onze wandeltocht naar het dorpje al compleet doorweekt waren, maar vooruit, je went er aan ;) Wat nog niet helemaal went zijn de bizarre en karige openingstijden in kleine dorpjes in Schotland- het postkantoor bleek alleen op maandag, dinsdag en donderdag open te zijn (iets van 6 uur op een dag ook maar). Gelukkig toch nog postzegels kunnen scoren bij de plaatselijke supermarkt, dus voor het thuisfront: de kaarten zijn onderweg!
Aangezien het weer er niet bepaald beter op werd, we al behoorlijk verregend waren, en onze omgeving meer uit mist bestond dan uit mooie meren en bergen hebben we de wandeling al direct bij het theehuisje gestaakt. Met een heerlijk stuk lemon meringue pie, shortbread, thee, chocolademelk én een set speelkaarten kwamen we de ochtend prima door. Sterker nog, binnen no-time waren we al vele potjes alternatief pesten en een paar uur verder en konden we meteen door voor de lunch. Daarbij hebben wij als echte avonturiers een spannende theesoort geprobeerd gemaakt van.. bloemen? Er wordt een soort opgefrotte, groenbruinige, dichtgevouwen bloem in een groot wijnglas voor je gelegd, waarna deze door het toevoegen van heet water zich als het ware ‘ontpopt’ tot echte bloem, en kleur en smaak afgeeft aan de thee. Zag er spannend en prachtig uit, smaakte ieeets minder bijzonder, maar met flink wat zoetjes kwamen we er toch de middag goed mee door. Toen het uiteindelijk écht druk werd in het theehuis hebben we nog even flink wat souvenirs gekocht in het bijhorende winkeltje en zijn we (uiteraard door de regen) weer terug naar het hostel gelopen. Daar kwamen we stipt half 4 aan, dus gelukkig werden we gewoon binnen gelaten en konden we lekker nog even rondhangen tot etenstijd. Het plan de campagne was eigenlijk om in de pub wat te eten, maar een stel hostelgenoten vertelden ons rond half 6 dat het al behoorlijk vol was. Om toch nog zeker te zijn van een avondmaal hebben we in het hostel maar wat restanten bij elkaar geraapt en een zeer uitgebalanceerde en voedzame maaltijd gehad van aardappelpuree, stokbrood met kruidenboter en een ei. Met zorg samengesteld..
Omdat op de website van de pub werd aangeraden op tijd die kant op te gaan vanwege de drukte, hadden we het plan gevat rond half 9 – 9 uur toch wel daar te zijn. Nog even voor de zekerheid maar navragen aan de receptionist van het hostel- ‘What would be the best time to go to the Clachaig Inn before the door closes?’ ‘Well.. about 12 minutes ago, at 7..’ Oeps. Ietwat verkeerd ingeschat wat ‘vroeg’ hier betekent. Dan nog maar wat simpele spelletjes doen en misschien later nog even die kant op gaan, want als het waarschijnlijk toch al bomvol zit zijn we toch al te laat voor een zitplaats, en nog 5 uur als opgepropte sardientjes in de kroeg staan, dat zagen we niet zo heel erg zitten. Gelukkig bleken de andere hostelgasten ook die kant op te gaan en konden we rond half 9 alsnog met ‘Bob’ meerijden. ‘Bob’ bleek zelf niet zo’n heel onbewust onbeschonken bestuurder, dus hij zou de auto bij de kroeg laten staan en dan moesten we snachts teruglopen, maar dat was geen probleem. Aangekomen in de pub was het inderdaad al bom en bomvol, maar direct toen we binnenkwamen liep één van onze roomies naar ons toe, die hadden vanaf half 6 savonds voor ons al zitplekken vrijgehouden, superlief dus! Konden we toch nog zitten.
Een hele gezellige avond is wat volgde. Onze ‘angry roomies’ bleken toch echt super aardig te zijn en de tijd vloog werkelijk om. In eerste instantie was Bob even bij ons blijven hangen om te kletsen maar was toen weer naar zijn klimpartner gegaan. Toch duurde het niet heel lang voor Bob weer terug kwam en heel gezellig kwam kletsen. Naief als ik (nathalie) dus soms kan zijn ben daar heel gezellig in meegegaan en het was een heel leuk gesprek. Tot hij al begon met dat hij toch maar wilde dat ik alcohol ging drinken. Ik wilde liever niet want na een keer dronken te zijn geweest heb ik de alcohol maar afgezworen. Maar Bob bleef aandringen en uiteindelijk, heel schots, toch een whiskey genomen. Nou allemaal leuk lief en aardig maar Bob bleek toch iets meer te willen dan gezellig kletsen maargoed, hij wist dat ik een vriend had, aangezien we daar al heel leuk over hadden zitten kletsen. Op een mysterieuze manier ging hij toch nog maar even naar Michelle terug om vrij snel weer bij ons te komen zitten en weer te kletsen over koetjes en kalfjes. Het moment dat hij een hand op mijn rug legde was het moment dat ik dacht: ojee, dit is niet zoals het hoort. Maar na wat opschuiven moest ie hem wel weghalen (vervolgens zaten we met z’n 3en op een heel klein twee persoons bankje, en dit kan eigenlijk toch ook helemaal niet!), vervolgens wilde Bob wel erg graag dansen maar ik heb twee linker voeten en wilde dat dus ook zeker niet waarna hij heel ongemakkelijk maar op het bankje ging zitten swingen en mij daarin probeerde mee te nemen.. uhh nee sorry Bob. Het was allemaal wat ongemakkelijk. Nikki was ondertussen naar de wc geweest en kwam weer terug en wilde zitten waardoor hij zijn plek dus af moest staan. Daarna bleef hij wat onhandig bij ons staan en wat staan swingen, duidelijk veel te veel gedronken en bleef mij maar overhalen om te dansen, want na 20 keer NO is het logisch dat je het niet snapt… We hadden van onze roomies geleerd hoe je in engeland je middelvinger op kan steken maar dan anders. Heel subtiel deed Helen (onze roomie) dat dus naar mij voor hem zegmaar, helaas zag hij dat waarna hij dus zijn middelvinger naar haar opstak en weer naast mij kwam zitten.. Awkward!! Gelukkig hem kunnen overtuigen weer naar Michelle te gaan en wij konden weer gezellig oud en nieuw vieren. Tot even voor 12 uur, kwam hij weer aanzetten met een whiskey voor me en duidelijk nog meer dronken dan hij daarvoor al was en hij liet zich niet zo afschepen en pakte m’n handen en middel om toch me te overtuigen om te gaan dansen. Op het juiste moment gooide iemand zijn glas bier over de tafel en Nikki en mij heen waardoor ik naar achter moest springen en het hem wat onmogelijk maakte mijn handen vast te houden. Toch bleef hij vervelen en aandringen, maar toen de lieve man die het bier omgooide tussen ons kwam staan (en 100 excuses maakte naar ons) en ik voor de miljoenste keer had gezegd dat hij veel te dronken was en ik hem die avond niet meer wilde zien en dat we morgenochtend, NUCHTER, in het hostel wel verder zouden praten, ging hij dan eindelijk, om vervolgens met zijn echt-zijn-partner-niet-Michelle te gaan zitten knuffelen. Had ik trouwens al gemeld dat deze beste Bos 36 is? En dat hij ook tegen mij aan het verkondingen was geweest dat leeftijd helemaal niet uitmaakt?? Gelukkig konden we om 12 uur het nieuwe jaar vieren met allemaal lieve en grappige schotten om ons heen, want geef nou toe, wat is er nou leuker dan geknuffeld worden en een zoen te krijgen van een hele dikke schot in kilt waar je niet eens je armen omheen kan slaan!! Geweldig! Het was echt een hele leuke avond, ondanks die ozo-vervelende Bob.

1 januari 2012
Onze dag begon om 8 uur, onze roomie ging naar de wc en maakte ons wakker. Dus nog voor de wekker ging stonden we onder de douche. Ik kan je vertellen, het is echt heel erg ranzig om de volgende ochtend, onder de douche, zo’n walm van bier te ruiken, gatverdamme!!
Het was een hele gezellige ochtend in het hostel, veel gelukkig nieuwjaarwensen, veel aardige mensen en een hoop gezelligheid. We hebben ons vermaakt met kaarten, schrijven, foto’s bewerken en monopoly (wat Nikki natuurlijk weer won) omdat naar buiten gaan geen optie is. Het regent vreselijk hard de hele dag al. Bijna alle sneeuw is verdwenen, ook die op de toppen van de bergen. Maar wat doe je eraan! We hebben al sneeuw gehad in de Hidden Valley dus wij zijn blij!
Vanmorgen was het nog wel wat ongemakkelijk met Bob, althans voor hem vooral. Hij durfde ons amper aan te kijken en sprak wat ongemakkelijk over koetjes en kalfjes :D Gelukkig is Bob nu weer onderweg naar huis, in West London. Bye Bob!

We hebben een fijne avond gehad en gaan zo lekker slapen want we zijn super moe :D