Dag 1 en 2

Woensdag 28 december 2011
Onze dag begon om 5 uur… Mogelijk iets te vroeg omdat we pas om 9.45 moesten vliegen.
Maar we wilden perse 3 uur vantevoren op Schiphol zijn. Gewoon omdat het kan. ;)
En zo kwam het ook dat we al om 7 uur op Schiphol waren. Daar de verrassing van de eeuw, mijn (alsin Nathalie) koffer was maar 21,4 kilo in plaats van de 300 kilo die wij in gedachten hadden. Na de verplichtingen van een reisverzekering, geld wisselen en ontbijten met broodjes mozarella en kip mochten we om 8.40 al naar de gate en om 9.15 boarden.
We zaten naast de nooduitgang in het vliegtuig, wat opzich nog niet eens zo erg is want dat betekent echt een hele hoop beenruimte!! Alleen armruimte was er niet aangezien er een hele dikke, naar alcohol stinkende man naast ons zat te slapen en alle plek in beslag nam. Slechts een klein beetje turbulentie bij het dalen, maar verder een prima vlucht. Natuurlijk met nog een andere gek uit het vliegtuig braaf geklapt voor meneer de piloot. Hij had tenslotte ons leven weer gered door ons niet neer te laten storten.
Het OV drama begon toen alweer.. Want daar staat Schotland om bekend. Van het vliegveld naar Edinburgh ging nog wel. Eenmaal in Edinburgh moesten we ruime 2,5 uur wachten op de trein naar Glasgow Queen street. Dus mooi tijd om daar even te shoppen voor boodschapjes en de Primark. Althans dat was het idee. Het kwam met bakken uit de hemel. Van een paar meter lopen met onze tassen en koffers waren we al doorweekt. De Primark leek een onhaalbaar doel, dus moesten we voor pyama’s toch echt naar de H&M.
Als enigsinds verzopen katten zo snel mogelijk weer naar het station om daar boodschappen te doen bij de M&S en wat warm te nuttigen bij de Burger King, aangezien we inmiddels tot op onze botten verkleumd waren van de harde regen en harde wind.
De treinreis naar Glasgow was uiterst comfortabel tot het punt dat we gingen beseffen dat de trein iets vertraging had en we daardoor in problemen kwamen met onze overstap. We hadden in totaal 12 minuten voor de overstap en hadden natuurlijk geen idee waar de bus ging die we moesten hebben. Door de vertraging hadden we zo mogelijk nog minder tijd en na heel veel vragen en rennen bleek dat we onze bus net op 2 minuten hadden gemist. Jammer maar we dachten dat er heus wel weer eentje zou gaan. Deze ging ook….. 3 uur later!!!!!! Dus al het mogelijke geprobeerd om een andere optie te creeren omdat de busreis al 2,5 uur zou duren en daarnaast zouden we dan daarna nog eens 1,5 mijl in het pikkendonker met zware koffers en boodschappentassen moeten lopen. Geen optie dus.
Lief vriendje heeft toen taxibedrijven voor ons gezocht die we konden bellen om ons het laatste stuk naar het hostel te brengen zodat we niet hoefden te lopen en toch die late bus konden nemen en als dat niet mogelijk zou zijn om dan in ieder geval te kijken of er plek was in het Youth Hostel van Glasgow zodat we dan daar zouden kunnen overnachten. Want zonder taxi zou het niet kunnen en te laat worden (we kwamen pas om 20.30 aan in Glencoe).
Lang leve het taxibedrijf, dat kon ons ophalen. Dus alle plannen konden gewoon zo doorgaan zoals we ze gepland hadden maar dan 3 uur later.
Genoeg tijd over om te winkelen in Glasgow. Een geslaagde missie om het zo maar te zeggen. Te beginnen met Poundland die geweldige mutsen en sokken had en vervolgens toch een Primark voor warme pyama’s omdat we die beide niet echt hadden en we die wel nodig zouden hebben. Het sneeuwt dan wel niet hier maar het is ijskoud.
Uiteindelijk een lange en oncomfortabele busreis en een fijne taxirit naar ons hostel en wat waren we blij dat we er waren. Tot op het moment dat we het hostel inliepen.. Dat viel toch ietsje tegen. Maar er was een keuken (want we hadden HONGER!), er waren douchen (ook heel fijn) en een bed (want we waren echt moe).
Na nog wat problemen met de deur opslot doen van binnenuit, wat wij niet voor elkaar kregen en waarvoor onze roomie HEEL geïrriteerd uit bed kwam om het voor te doen durfden we eigenlijk geen geluid meer te maken in bed of uit de kamer te gaan om te plassen omdat ik niet echt wist hoe het nou moest en voor ze helemaal chagerijnig zou worden… ;) Naar de wc gaan is toch helemaal niet nodig. ;) Joepie, slapen!
Donderdag 29 december 2011
Joepie, wakker worden! Om half 7 sochtends te verstaan, door het ietwat irriterende bliep-bliep-BLIEP-geluid van de wekker. Niet de onze uiteraard (onzedelijk tijdstip), maar die van één van onze kamergenoten- zelf bleek ze inmiddels al in de badkamer te zijn en dus niet in staat om de wekker uit te zetten. Gelukkig kwam ze toch binnen 20 minuten ‘al’ weer binnenlopen en konden we nog ruim 2 uur van onze slaap genieten :) Na een voedzaam en stevig ontbijt van een bak taaie Honeypuffs bedachten we dat het leuk zou zijn om vandaag een stuk te gaan fietsen- fietsen huren kon tenslotte bij het hostel, stond op de site, dus even vragen! ‘Bij het hostel’ blijkt een relatief begrip te zijn; fietsverhuur was ongeveer 1,5 mile verderop te zijn, in het dorpje ‘down the road on the right side’, dus kon niet missen. Bepakt en bezakt en vol goede moed gingen we de deur uit, waar we uiteraard binnen 10 minuten weer een typisch Schotse regenbui te voorduren kregen en onze tocht moesten voltooien als (wederom) verzopen katten. ‘Gelukkig ligt er wel sneeuw op de bergen, mooi uitzicht’- ware het niet dat binnen 15 minuten er alleen nog maar bakken mist en bar weinig landschap om ons heen te vinden waren. Leuk joh, Schotland in de winter, doen we vaker!
Gelukkig staat Schotland ook bekend om het veranderlijke weer en was korte tijd later het weer droog en bergachtig om ons heen. De bike-shop zal echter ook wel zijn opgegaan in mist, aangezien we deze nooit gevonden hebben. Wel kwamen we een ontzettend schattig theehuisje en craft shopje tegen net buiten Glencoe, aan het prachtige Loch Leven. Binnen hebben we genoten van gruwelijk vette en heerlijke caramel shortcake en een reuzeongezonde chocolate brownie, terwijl buiten de regen weer vol tegen de ramen tikte en de mist weer kwam opzetten. Twee potten thee en een aantal schattige aankopen in de craft shop later konden we er weer tegenaan, op naar het Glencoe Visitor Centre! Deze bleek langs een drukke weg te liggen waar gelukkig een wandelpad langs liep.. althans.. een hálf wandelpad, want na ongeveer 1,5 kilometer stuitten we op een enorm hek en een verboden ingang bordje- ons wandelpas was afgesloten! Omdat de enige optie om naar het Visitor Centre te komen toch echt langs de weg was, zijn we maar doorgelopen door de berm (met zwetende handjes en hartverzakkingen bij de hardrijders en bizarre inhaalmanoeuvres van de langsrijdende Schotten). Gelukkig heelhuids aangekomen, in het Visitor Centre snel geluncht en de nodige informatie aangevraagd (en moeten concluderen dat eigenlijk maar weinig wegen bereikbaar waren per voet op het moment door een storm- alle voetpaden zijn geblokkeerd door omgevallen bomen en moeten nog worden ontruimd). Ook moest er natuurlijk weer het nodige gekocht worden in het plaatselijke winkeltje daar, en kwamen we uiteindelijk met een stel mooie postkaarten en ontzettend leuke schapen-onderzetters weer naar buiten! Omdat we ook weer terug naar het Hostel moesten vroegen we ons af of er nog een afsnijdweggetje of veiligere route was vanaf het Visitor Centre, maar helaas.. we hebben er toen voor gekozen om door te lopen langs de weg, omdat dat ongeveer ‘net zo lang’ zou zijn als teruglopen. Halverwege begon de twijfel al wat in te slaan, en vooral de angst door de hard rijdende auto’s, smalle berm (of soms zelfs stukken zónder berm) en de achter ons opkomende donkere lucht. Nooit gedacht dat we zouden klagen over sneeuw, maar de timing was misschien wel iiieeetsjes onhandig op dit moment.. Gelukkig zagen we verderop nog een tweetal gekken langs de weg lopen, dus even flink doorgestapt en hen aangeschoten of zij ook naar het Youth Hostel onderweg waren. Dat bleek niet zo te zijn, maar ze moesten wel dezelfde kant op, dus even in een groepje doorgelopen. Uiteindelijk kwamen we toch weer een wandelpad tegen links van de weg, dat gaf een stuk meer rust en we konden nog even genieten van de omgeving. Besneeuwde bergtoppen en ruige rivieren met watervallen <3 Glencoe is toch wel Schotland op zijn mooist!
Uiteindelijk hebben we het gepresteerd nog voor het échte donker terug in het hostel te komen, koud en moe, maar allang blij dat we het gehaald hadden. En na een heerlijk warme douche (want die zijn hier wel echt prima) en een ‘niet te hachelen’ opwarm-Moussaka zitten we lekker in onze pyjama even verslagen te typen en gaan ons zo omkleden en met twee hostelgenootjes naar de pub :)

xxx van ons